بررسی سایه‌روشن‌های اقدامات وسیاست‌های سازمان مجاهدین خلق

با سرکار آمدن ابراهیم رئیسی که رسما به‌خاطر اقدامات ضد حقوق بشری‌اش از سوی آمریکا در لیست تحریم قرار داشت و نیزافزایش فعالیت‌های هسته‌ای ایران، فاصله گرفتن از قرارداد برجام و نیز برگزاری دادگاه حمید نوری در سوئد که از دادستان‌هایی بوده که در جریان اعدام‌های ۶۷ درگیربوده است، فعالیت‌های این گروه در پایتخت آمریکا و نیز کشورهای اروپایی گسترش یافته است. 

رسانه‌های اروپایی هر از گاهی به بررسی این جریان می‌پردارند، هر چند که دو نکته بارز در این گزارش‌ها به‌چشم می‌خورد. نخست آن‌که هیچ‌کدام هیچ تحقیقی در مورد محل زندگی و موقعیت وی اصولا منتشر نمی‌کنند و در این مورد سکوت اختیار می‌کنند. و دوم آن‌که معمولا مریم رجوی و رهبران برجسته این سازمان نیز حاضر به تن در دادن به مصاحبه‌های انتقادی نیستند. 

در آخرین دسته از این تحقیقات نشریه دی‌سایت چاپ اروپا به بررسی این جریان پرداخته و گفته که 

 مجاهدین خلق گروه مخالف و تبعیدی ایرانی هستند که در اروپا و آمریکا با عنوان شورای ملی مقاومت ایران فعالیت می‌کنند و خود را گروهی مردمی و آزادی‌خواه معرفی می‌کنند و می‌خواهند رژیم آخوندها را در ایران سرنگون کنند. اما به گزارش اعضای سابق، اعضاء با استفاده از تکنیک‌های روانشناختی مانند “کنترل ذهن” و “شستشوی مغزی”در ویلای آلبانی مقر جدیدشان تحت نفوذ قرار گرفته و نگهداری می‌شوند. 

به گزارش این نشریه مجاهدین خلق حاضر نشدند به این ادعاها و پرسش‌ها پاسخی دهند و فقط از طریق یک دفتر حقوقی گزارش دادند که اطلاعات مربوط به آنها عمدتا توسط سرویس مخفی ایران کنترل و منتشر می‌شود. به این معنی که این سخنان ساخته و پرداخته دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی است. 

این روزنامه در پاسخ می‌گوید که بعد از ماه‌ها تحقیق و بررسی اسناد بایگانی و اسناد داخلی این جریان و مصاحبه با کارشناسان و نیز افرادی که گروه را ترک نموده به این نتیجه رسید که گزارش‌های ساکنان سابق ویلا معتبر است. 

این نشریه سپس به بررسی اقدامالت آن‌ها می‌پردازد و می‌گوید که مجاهدین خلق امروزه عمدتا به لابی‌گری مشغول هستند. به‌عنوان مثال، کمپین‌های امضا را سازماندهی کرده و از سیاست‌مداران می‌خواهند که تمام روابط دیپلماتیک خود را با ایران قطع کنند. 

آنها در حال حاضر علیه مذاکرات هسته‌ای با ایران فعالیت می‌کنند. آن‌ها همچنین در میان سیاست‌مداران،  از جمله در میان اعضای دولت ترامپ دوستانی پیدا کرده‌اند. از جمله مایک پمپئو وزیر خارجه دولت ترامپ و مایک پنس معاون اول رییس جمهور دولت ترامپ و جولیانی وکیل خصوصی دونالد ترامپ و برخی از اعضای مجلس آلمان نیز از جمله رییس سابق مجلس المان ازآن‌ها حمایت می‌کنند.

این نشریه سپس به تفسیرهای مختلفی که در مورد مجاهدین وجود دارد می‌پردازد و می‌گوید نظرات بسیار متفاوتی در مورد مجاهدین خلق وجود دارد. و می‌گوید آن‌ها ابتدا جنبشی مردمی و آزادی‌خواه بوده، سپس همانطور که اروند آبراهامیان توصیف می‌کند، به یک فرقه تبدیل شدند و یک کیش شخصیت پیشرفته در اطراف مسعود رجوی ایجاد گردید.

این نشریه سپس به این موضوع می‌پردازد که تصویر مثبتی که از سازمان مجاهدین خلق وجود دارد ارتباط زیادی با ۱۴ اوت ۲۰۰۲ دارد که در آن زمان، سخنگوی شورای مقاومت ملی آمریکا در یک کنفرانس مطبوعاتی شواهدی ارائه کرد که نشان می‌داد ایران دارد روی یک برنامه هسته‌ای مخفی در نطنز کار می‌کند. هر چند بعد نشریه نیویورکر کشف کرد که این اطلاعات و افشاگری از طریق موساد در اختیار مجاهدین خلق قرار داده شده بود. اما علیرغم این تا به امروز، این سازمان از اعتباری که در آن زمان به دست آورد، بهره می‌برد.

 این نشریه سپس به‌ خروج سازمان از عراق در سال ۲۰۰۹ و درگیری‌های اردوگاه اشرف اشاره می‌کند. در ان موقع سیاست‌مداران آلمانی موفق شدند حدود صد نفر از این افراد مجاهد را به آلمان ببرند و بسیاری از آنها در ویلایی در برلین، محله ویلمرزدورف ساکن شدند.

این نشریه توانسته با تعدادی از اعضای سابق مجاهدین صحبت کرده و جزئیات را تا حد امکان بررسی و تأیید نموده است. و مدعی است که همه آن‌ها همچنان خواهان آزادی و دموکراسی برای ایران هستند، اما می‌گویند متوجه شدند که هدف همه ابزارها را توجیه نمی‌کند. 

این نشریه می‌گوید که این اعضاء توضیح داده‌اند که با روش‌های معمول فرقه‌ها مانند محرومیت از خواب و از بین بردن پیوندهای اجتماعی مجبور به اطاعت از دستورهای سازمانی بوده‌اند و تا حد زیادی بی‌اطلاع از دنیای خارج مانده و کادرهای ارشد سازمان آن‌ها را از جهان خارج می‌ترساندند. آن‌ها همچنین کارگران ارزان قیمتی بودند که از صبح تا شب باید برای سازمان وظایفی انجام می‌دادند. به‌عنوان مثال، برخی با سیاست‌مداران ارتباط گرفته یا وب‌سایت‌های آلمانی زبان سازمان را به‌روز نگه می‌داشتند. 

برخی دیگر مسئول سازماندهی تظاهرات بودند. و دربسیاری موارد اکثر اعضاء برای مجاهدین خلق کمک‌های مالی جمع‌آوری می‌کردند که به چندین انجمن پوششی سرازیر می‌شده که برخی از آن‌ها هنوز هم تحت عناوینی همچون کمک برای حقوق بشر در ایران و یا انجمن امید به آینده فعال هستند.

این نشریه در نهایت چنین نتیجه می‌گیرد که اعضای سازمان مجاهدین خلق تلاش می‌کنند در پارلمان کشورهای اروپایی با عباراتی مانند آزادی وحقوق بشر نمایندگان مجلس را برای اهداف خود جذب کنند

گزارش این نشریه همان اشکالات گزارش‌های قبلی رسانه‌های غربی را داشت که در مقدمه ذکر شد. 

این نشریه همچنین نتوانسته تحلیل کند که تغییر موضع یک سازمان ضد امپریالیستی به سازمانی که در واشنگتن مورد حمایت دست راستی‌ترین جریان‌های امریکایی هست، چگونه اتفاق اقتاده، آن‌هم موقعی که مبانی فکری و ایدیولوژیک سازمان تغییری نکرده است و رهبری سازمان نیز در دست‌های جریان قبلی است