با صدای گلوله رقصیدیم

شعر اعتراض امروز ایران، یک ستون ثابت روزانه در نشریه پرسیس است که سید مهدی موسوی شاعر توانا و بزرگ ایرانی مسئولیت انتخاب اشعار آن را بر عهده دارد. سی‌‌ویکمین شعر این مجموعه اثری است از آرش سیفی.  

با صدای گلوله رقصیدیم

قاطیِ خنده اشک یعنی ما

ماضیِ گیر کرده توی بعید

حال و آینده کشک یعنی ما

خنده‌مان، شوربای بی‌مزّه

حال و آینده کشک بود و ما

معنیِ آشِ پشتِ‌پا بودیم

یک خداحافظیِ بی‌برگشت

بغض بودیم، بی‌صدا بودیم

گریه کردیم زیر اقیانوس

جای باران، گلوله می‌بارید

بر زمینِ همیشه جنگ‌زده

ماهیِ توی تور، ما بودیم

به هوای گرفته چنگ زده

زندگی، کرمِ بر سرِ قلّاب

سقفِ خانه گلوله‌باران شد

آسمان دست‌های بازی داشت

زندگی‌مان کلافِ بی سر و ته

دردمان قصه‌ی درازی داشت

خواجه دنبالِ زلف‌مان می‌گشت

بی‌صدا ذره ذره می‌مردیم 

بازیِ روی آبِ چند حباب

صیدِ خوشمزه‌ی جهان بودیم

گریه کردیم بر سرِ قلّاب

مثلِ یک آه، سر/بلند شدیم  

عاشقِ زخم‌هایمان بودیم

گاه اگر دل به کوسه می‌دادیم

جان سپردیم داخل یک تُنگ

فکر کردند بوسه می‌دادیم

روی آبیم، ظاهراً خوابیم

شعر خواندیم و دلبری کردیم

سرخوشِ خالِ روی لب بودیم

صبح‌ها به اداره می‌رفتیم

ما که محتاج نانِ شب بودیم

سیر بودیم و فقر کافی بود

تا فراموش‌مان شود این غم

شادی بعدِ یک شکست شدیم

دلخوشی‌های‌مان بزرگ نبود

با دلستر، سیاه‌مست شدیم

شعر گفتیم و خواجه‌مان خوش داشت

آرش سیفی، از وی کتاب‌های هوای بی‌سرنگ و با چند جذامی چاق منتشر شده است.