با روی کار آمدن دولت ابراهیم رئیسی، مخالفت حامیان جمهوری اسلامی با مذاکرات نیز پایان یافته و طرفداران دولت ابراهیم رئیسی نه تنها مانند گذشته، مذاکره را نشاندهندهی ضعف جمهوری اسلامی و دولت نمیدانند، بلکه آن را نشانهی اقتدار دولت ابراهیم رئیسی نیز بهشمار میآورند.
فریدون عباسی نماینده مجلس انقلابی و رئیس سابق انرژی اتمی روز سهشنبه در یک گفتگوی رسانهای، با بیان این موضوع که مذاکره با دشمن هیچ اشکالی ندارد، گفته است نباید باب مذاکره را بست.
وی گفت، مذاکره با دشمن، به شرطی که مذاکره از باب منطق حکیمانه و با اقتدار باشد، هیچ اشکالی ندارد.
وی جزو افرادی است که پیش از این در دولت حسن روحانی از مذاکره با امریکا انتقاد کرده و گفته بود دولت نباید پرچم مذاکره با آمریکا را بالا نگه دارد.
وی همچنین خواستار قطع همکاری با آژانس شده بود و حتی توافق سه ماهه ایران و آژانس بینالمللی اتمی را فریب محض خوانده بود.
اما با روی کار آمدن دولت ابراهیم رئیسی رویکرد وی نیز مانند بسیاری دیگر از حامیان دولت سیزدهم، تغییر کرده و گفته است مذاکره باید ادامه یابد.
وی همچنین گفته بود که رفع تحریمها در عمل اتفاق نخواهد افتاد و تنها فایدهی مذاکرات به تاخیر انداختن انتظارات تورمی است.
فریدون عباسی تنها کسی نیست که با وجود مخالفت با مذاکره دولت حسن روحانی، در حال حاضر به یکی از موافقان مذاکرات تبدیل شده است.
در دورهی هشتسالهی دولت حسن روحانی، مخالفان دولت و مخالفان مذاکره، دهها آیه و حدیث را به عنوان مصادیق مذهبی مبتنی بر ضرورت عدم مذاکره عنوان کرده و با اتکاء به آیات قرانی تاکید داشتند که بر اساس قرآن، مذاکره حرام است و بهمعنی سازش با دشمنان است.
در روزهای اول روی کار آمدن دولت ابراهیم رئیسی و پیش از آن، در تبلیغات پیش از انتخابات نیز، همین گفتمان ادامه داشت و بارها بر عدم مذاکره تاکید شده و مذاکره بهمعنی سازش با دشمنان معرفی شده بود.
اما بهتدریج و با روشنتر شدن شرایط اقتصادی کشور که بهخاطر گستردگی تحریمها فشار اقتصادی زیادی را به مردم تحمیل کرده و شرایط اقتصادی کشور را نیز بحرانی کرده است، گفتمان گروههای مخالف با مذاکره هم تغییر کرده است و بهتدریج بر ضرورت مذاکره و از سرگیری مذاکرات وین تاکید میشود و دیگر نشست بر سر میز مذاکره را مترادف با تحقیر دولت و ضعف در مقابل دشمنان نمیدانند و به نظر میرسد که به تدریج نه تنها مذاکره با دشمنان نشاندهندهی ضعف دولت و حاکمیت نیست، بلکه به نشانهی اقتدار دولت نیز تبدیل خواهد شد.