رهبر جمهوری اسلامی و نحوه تعامل با مخالفان

رحیم پور ازغدی از اعضای شورای‌عالی انقلاب فرهنگی در سخنانی سعی کرده است با بیان خاطراتی تصویری دمکراتیک از رهبر جمهوری اسلامی ارائه دهد که کاملا در تضاد با سی سال گذشته حکومت و تجربه تاریخی فعالان سیاسی و روحانی است.

وی گفته است که رهبر انقلاب هیچ گاه نگاه پولاریزه به سیاست نداشته است و دید امام حسین و یزید نداشته. وی گفته است که نگاه ایشان به مسائل سیاسی بیشتر شباهت کردن به اختلافات قبیله‌ای و شخصی و زبانی است نه اینکه آنها را قطبی کند. 

او اظهار داشته بسیاری از افراد که خود مواضع تند و رادیکالی داشته‌اند در برخورد با این موضع رهبر موضع‌شان را تغییر داده‌اند. او همچنین می‌گوید که من با اغلب مسئولان رده‌ یک کشور تجربه‌ چند جلسه داشته‌ام، و واقعاً بین مقامات جمهوری اسلامی کسی را ندیدم که در برخورد با افراد، حتّی مخالف و منتقد و معترض، مثل رهبری طوری رفتار کند که وقتی گفتگوهایی که رهبر انقلاب با افراد انجام می‌دهند هیچ‌کس نبوده که با کینه از جلسه خارج شود یا احساس کند حرفش شنیده نشده است یا به او احترام گذاشته نشده است. 

وی می افزاید ایشان با افراد با محبّت و اخلاق و با آغوش باز برخورد می‌کند؛ گوش می‌کند، با زبان مخاطب حرف می‌زند، توضیح می‌دهد؛ از موضع بالا حرف نمی‌زند؛ اینها خیلی مهم است.

این در حالی‌ست که اصولا رهبر جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر کسی از منتقدین و مخالفین سیاسی از جمله رهبران اصلاح‌طلب مانند آقای خاتمی را حاضر نشده به حضور بپذیرد که بخواهد  با آنها خوب برخورد کند. 

علاوه براین برخلاف سخنان ازغدی بسیاری از افراد که با رهبری  سخن منتقدانه داشته‌اند از جمله روحانیون بلند مرتبه امکان دیدار مجدد را از دست داده‌اند و یا فردی مانند نجفی که در زمان وزارتش سخن انتقادی در ملاقات حضوری مطرح کرده بود با اشاره نهاد رهبری نتوانست برای وزارت اموزش عالی از مجلس رای اعتماد بگیرد و همچنین در زمان شهرداری‌اش بازی پیچیده‌ای با او انجام دادند که در نهایت به عنوان قاتل تا آخر عمر از ان رهایی نخواهد یافت.

بسیاری از افرادی که با رهبر نظام آشنایی نزدیک دارند، خصوصیت بارز و ویژه او را کینه‌جو بودن او می‌دانند، تا حدی که حتی از رد صلاحیت افرادی که کوچکترین انتقادی از رهبری و حکومت داشتند، مانند هاشمی و لاریجانی خودداری شد.