آفتاب یزد: واقعیت ایران؛ اکثریت فقیر – اقلیت غنی
روزنامه آفتاب یزد در صفحه سیاسی خود نوشت:” در حالی که خط فقر ۱۱ میلیون تومان را هم پشت سر گذاشته است و بخش ضعیف جامعه زیر بار فقر در حال له شدن هستند، از گوشه و کنار خبرهایی مبنی بر پر شدن ظرفیت تورهای اروپا در نوروز ۱۴۰۱ منتشر میشود. این در حالی است که در کشور ما مشکلات اقتصادی همچنان به مباحث سیاسی گره کور خوردهاند و معیشت جامعه تحت تاثیر تحریمها قرار دارد. کسب و کارها از رونق افتادهاند و سفره کارگران روز به روز در حال کوچکتر شدن است. با این همه سوال اینجاست که در چنین شرایط اقتصادی چگونه بخشی از جامعه همچنان میتوانند به سفرهای لاکچری خود ادامه بدهند؟ ادامه چنین روندی چه نتیجهای در بر خواهد داشت؟ آیا مسئولان نباید فکری به حال شکاف طبقاتی موجود در جامعه بکنند؟ …”
این روزنامه در ادامه این مطلب گفت وکو با سید مرتضی افقه، اقتصاددان و استاد دانشگاه را اضافه میکند:” این موضوع چند نکته اساسی دارد، واقعیت این است که وضعیت اقتصادی بهبود نیافته و اکثریت مردم در شرایط بد اقتصادی قرار دارند، اما چنین مسائلی نشاندهنده شکاف طبقاتی است که در جامعه حکمفرماست، این یعنی کسانی هستند که در همین شرایط اقتصادی، وضعیت بهمراتب خوبی دارند و هم در ایران در رفاه کامل هستند و از همه امکانات برخوردارند و هم سفرهای خارجیشان همیشه مهیا است. نکته دیگر این است که برخلاف آن چه که برخی از دوستان موافق اقتصاد آزاد میگفتند که اگر نرخ ارز افزایش یابد سفرهای خارجی کم خواهد شد، حالا میبینیم علی رغم این که نرخ ارز تقریبا در سقف خودش قرار دارد باز هم تقاضا برای سفرهای خارجی در حداکثر آن چه که باید باشد قرار دارد. …”
آرمان ملی: نگرانی از کاهش سرمایهگذاری در اقتصاد ایران
روزنامه آرمان ملی در صفحه اول خود مقالهای از محمدرضا خباز نماینده ادوار مجلس را منتشر کرده. وی در این مقاله نوشته است:” اتاق بازرگانی تهران از ادامه یافتن روند نزولی سرمایهگذاریهای جدید طی ۱۰ سال اخیر خبر داده و رقم سرمایهگذاری در سال ۹۹ را حدود ۱۰۰هزار میلیارد تومان اعلام کرد که کمترین نرخ در ۱۰ سال اخیر است. این درحالی است که با فرض رشد سالانه پنج درصدی از سال ۱۴۰۰ به بعد در سال ۱۴۱۳ سرمایهگذاری در ایران به رقم سال ۹۰ بازخواهد گشت. سرمایهگذاری در هر کشور شرایطی دارد و خود سرمایه خلقیاتی دارد که براساس آن مهمترین جایی که میتواند سرمایه را جذب کند، امنترین کشور است. یعنی اگر بخواهیم در کشور خودمان یا هر کشور دیگری سرمایه جذب کنیم، باید امنیت سرمایهگذار و سرمایهگذاری را بهوجود آوریم و نیازی به تبلیغات زیاد نیست. نمونههای فراوانی در دنیا وجود دارد و کافی است به ۴۰ سال پیش چین نگاهی بیندازیم. چینی که امروز به آمریکا تنه میزند در آن روزگار کشوری بر مبنای اقتصاد سوسیالیستی و اقتصاد دولتی و فقیر بود ولی با تغییر نگاه به این نتیجه رسید که کشور با اقتصاد دولتی قابل اداره شدن نیست و جز فقر و فلاکت نخواهد بود. لذا زمینه را برای سرمایهگذاری خارجی فراهم و قانونی تصویب و ابلاغ کرد…”
“…. راه جذب سرمایه در کشور این است که کشور را به آرامش برسانیم. اکنون برخی دولتیها شعار بازگشت ایرانیان خارج از کشور را سر میدهند که بسیار خوب است … ولی کاری کنید که سرمایهگذاران از کشور فرار نکنند. با کمال تأسف در تابستان امسال هزار پزشک تقاضای ترک کشور کردند که همانا سرمایههای فکری، اصلی و انسانی کشور هستند. وقتی افراد یکی پس از دیگری کشور را رها میکنند، انتظار دارید آنها که رفتند، برگردند؟! …”
“… با کمال تأسف سرمایهگذاری در داخل کشور و نه سرمایهگذاری خارجی، روزبهروز کمتر میشود. ایرانیان داخل کشور گرچه شبها رو به ایران میخوابند، چون سرزمین و خاکشان را دوست دارند، ولی چون میدانند سرمایهگذاری ممکن نیست، ترک وطن میکنند. گزارشی مبنی بر اینکه وامهای معتبر کشور در قطر سرمایهگذاری شده، نمونه قابل تامل دیگری است که یک ایرانی از بانک ایران سرمایه گرفته و در قطر سرمایهگذاری کرده است. مگر قطر چه ویژگیای دارد که ما نداریم؟ آرامش سرمایهگذاری ایجاد کرده. واقعیت این است که تا سرمایهگذاری در کشور اتفاق نیفتد، نه رشد اقتصادی خواهیم داشت، نه مهار تورم و نه رفع اشتغال و هیچ یک از مزیتها و پتانسیلهای رشد و بالندگی کشور از بعد اقتصادی اتفاق نخواهد افتاد. ایرانیانی که با ۷۰ میلیارد دلار خرید ملک در ترکیه، اقتصاد ساختوساز این کشور که به ورشکستگی رسیده بود را رونق بخشیدند، چون در اینجا احساس آرامش نمیکنند. قضیه خیلی روشن است؛ سیاستگذاران باید تکلیف خود را با کشور و اقتصاد روشن کنند. کشورهایی که با ما شروع و رشد یافتند، آرامش اقتصادی برای کشورشان ایجاد کردند.”